to papa God

Dearest God,
I am praying for amazingPillow.
Sana po alisin mawala na ang sakit na nararamdaman niya.
Sana maging masaya na siya.
Sana maging masaya na ang puso niya.
She deserves to be happy.
Amen.

simply YOU

’cause you’re amazing

just the way you are

and when you smile,

the whole world stops and stares for a while

‘cause you’re amazing

just the way you are…

It may seem ironic sa gusto kong mangyari,

pero I’m still wishing na sana may humarana sa’kin ng kantang ‘to.

Impossible to happen, right?

miss ko na...

10.24.10

11:05PM

 

I miss my facebook and gmail account.

I miss my blog.

I miss reading braveheart and bagonglangit.

I miss their very inspiring and amazing posts.

I miss my textMATES.

I miss the kwentuhan times.

I miss the morning and evening hugs.

I simply miss bff and maya.

Miss ko na kayo.

Sorry. I wasn’t texting these past few days. I miss you both.

motherlyLOVE

10.24.10

10:35PM

Announcement of winners.

I was expecting who would be the winner based on the Q&A portion. 

I was almost teary-eyed because the event was about to end.

I was really glad when Mr.Maurag grabbed the title.

I’m proud of and happy for him.

I accidentally saw his mother beside the main stage.

I saw her wiping those tears.

I approached and congratulated her.

I felt how proud she was for her son.

I felt happiness.

celebratingTEARS

10.24.10

9:54PM

I want to celebrate the opportunity given to me. But I have no one to celebrate it with, neither with myself. I guess I can’t find a reason to rejoice it. My friends and some of Gabay’s staff congratulated me for the successful event, but why can’t I be happy for myself. I want to be proud of myself but I simply can’t.

Just this morning, I should have been a participant for the amazing race 2, but I decided not to join for I had a heavy heart. I was too depressed last night. I didn’t bother to eat nor drink a glass of water before going to bed. Failure. I am a failure, that was on my mind last night. 9 in the morning, I was still in bed. Mama contacted me for the second time. I answered my phone, and heard her angry voice demanding me and my brother to go home. She ended the conversation when I told her we can’t go home yet. I burst into tears. I became more depressed. My heart was filled with so much loneliness. I didn’t control my tears. I was too emotional that I even questioned myself why my parents can’t understand what we are doing. Buti pa parents ng candidates kagabi, so proud of their sons and daughters, pero ako, binibigyan ko pa ng sama ng loob ang parents ko. I tried to be okay that morning for I have to be in school. I tried to be happy and never showed them how hurt I am.

I just felt it :(

10.24.10

9:37PM

I was home. I felt better. I thought I would forget a while, but then someone texted me. It’s as if he was blaming me for what happened. I was hurt, again. I was teary-eyed. I didn’t let those tears fall for I was home. I was hurt. I am really hurt.

10.24.10

9:46PM

I guess I was really wrong for what I did. I should be the one to be blamed. I should’ve consulted those who have the know-how. Or maybe I shouldn’t have helped at all. I had no hidden agenda or bad intentions. All I really wanted was to help and participate. I never thought this would happen. I never thought of this issue. It degraded me as a person. Nanliliit na ako sa mga naririnig ko. Ang baba na nang tingin ko sa sarili ko. Gabay’s credibility is at stake because of me. I really don’t know what to do. I am scared of what might happen. I’m really afraid of the thoughts I have now.

muntingPASASALAMAT

10.25.10

2:23PM

Matagal ko nang plinanong gawin ang post na ‘to, pero lagi akong kulang sa panahon. ‘Di ko nga alam kung pa’no ko ‘to sisimulan. Haist. Ilang buwan na lang, ako’y umaasang aalis na sa buhay kolehiyo. Ang bilis nga naman ng panahon. Ilang buwan na lang. Konting panahon na lang.

Sa TeddyBear ko, salamat sa mga yakap na ibinibigay mo sa’kin. It makes me feel loved and appreciated. Nagsimula ang lahat nung birthday ko, remember? Yung sinabi ko sa’yong pinagselosan ng bok ko nung nakita niyang niyakap mo ko. Anyway, ‘di man tayo madalas magksama, alam ko at ramdam ko na mahalaga ako sa’yo at gano’n ka rin sa’kin. Tama ka sa reply mo sa’kin noon, maiinis na sa’yo ang lahat pero hindi ako, kasi mahal kita at siguro magkaugali tayo. Salamat TeddyBear. Hugs.

Kay ngitingMasaya ko naranasan ang sobrang pagkaselos sa isang kaibigan. Nainis ako sa kanya noon dahil pakiramdam ko nawawala na sa’kin ang isang tunay na kaibigan. Pero ‘di ko lubos akalaing magkakasundo kami sa huli. Hindi kompa man din tapos ang post na ipinangako ko sa kanya, lubos akong nagpapasalamat sa pagpapangiti niya sa akin. Salamat sa bawat tanghaliang pinagsasaluhan natin. Mwaah.

‘Di ko alam pa’no kami nagkasundo ng taong ‘to. Lately lang kami naging magkaibigan talaga. Masayang kausap ang taong ‘to, kahit madalas niya akong awayin at asarin. Sabi niya sa’kin noon, gusto niyang magkaro’n ng ate. At gano’n na rin siguro ang papel ko sa buhay niya. Pero may mga pagkakataong siya pa ang nagiging kuya ko. Nagpapasalamat ako kay Mr.Maurag sa pagpapagaan ng loob ko at madalas na pagpapangiti sa’kin.

Kay PintigNgPuso, dandingDJ, at Santino, salamat sa mga panahong nakasama ko kayo. Ang dami kong natutunan sa inyong tatlo. Mga senior mentor kung baga. Kay Santino, sa unexpected things na nalalaman ko tungkol sa’yo at tungkol sa kung anu-ano. Kay dandingDJ, sa mga favor na hinihingi ko, sa bawat dinner na nakasama kita, sa mga bangayan natin, at sa mga pagpapatawa kahit na inaalipusta mo na ako. Kay PintigNgPuso, sa mga magagandang kwento tungkol sa pagkakaibigan, pagmamahalan, at pagbuhay-buhay. Ang dami kong natutunan sa mga ibinabahagi mo sa’kin. ‘Di ko man alam kung saan talaga ang buwan, at kung sino si sam, still salamat sa inyong tatlo. Alam kong sa bawat hakbang ng ating pagtakbo sa buhay, magkikita-kita pa rin tayo sa finish line.

Nakita ni queenAmazona ang mga pagbabagong nangyari sa sarili ko. Masaya akong siya ang unang nakilala ko sa pamilyang ito. Hindi sapat ang mensaheng ito para magpasalamat sa lahat ng ginawa niya para sa’kin. Sa bawat luha niya, mas tumitibay ang respeto at pagpapahalaga ko sa kanya. Salamat sa pagtanggap at tiwalang ibinibigay mo sa akin.

Marami man kaming di pagkakasunduan ni cutedevil, nananatili pa rin kaming magkaibigan. May mga panahong sobra kaming click sa maraming bagay, pero may mga panahon din na naiirita kami sa isa’t-isa. Ramdam ko ang tampo na meron sa puso niya, may kasalanan ako at aminado ako do’n. Pero may mga bagay-bagay din na tungkol sa’kin na alam kong hindi niya maiintindihan kaya siguro kami nagkakatampuhan kung minsan. Salamat sa mga breakfast, linch, at dinner na kasam kita. Salamat sa mga overnight, movie marathon, window shopping, at siyempre sa pagintindi sa’kin.

Sobrang miss ko na si bituingGala. Ilang taon na kaming hindi nagkikita. Minsan lang kami magkaro’n ng pagkakataong makapgusap. Malayo man kami sa isa’t-isa, hindi nagbabago ang pagkakaibigang pitong taon naming inalagaan, at patuloy naming aalagaan. Sa lahat ng kaibigan ko sa high school, tanging siya ang taong kahit kalian ay hindi-hinding ko makakalimutan. Salamat sa lahat, sa lahat-lahat. Alam mong mahalaga ka sa’kin. At alam mong mahal na mahal kita.

Masyado akong nasanay sa presensya noon ni unexpectedGuy, kaya siguro nakakaramdam ako ng tampo sa kanya pagdating sa ilang bagay. Madalas tungkol sa kanya ang mga status at posts ko. Muntik na rin akong bumitiw sa pagkakaibigan namin. Pero nariyan pa rin siya, pilit akong iniintindi at pinapahalagahan. Alam kong sa puso naming dalawa, tunay na pagkakaibigan ang naguugnay sa amin. Salamat sa mga panahong ‘di mo ako binitawan. Salamat sa mga paguusap, sa pagiging totoo sa’kin, sa pagpapasensya, at sa pagpapagaan ng loob ko.

Physically separated man kami ni amazingPillow, pero hindi ko ramdam na magkalayo kami. May mga oras na namimiss ko siya, lalo na kapag solo ako’t nasa emo mode. May mga pagkakataong nasasaktan ko siya dahil sa mga nasasabi ko unintentionally. May mga pagkakataong masyado akong toinks na napapangiti at napapaluha ko siya. Pero ang mahalaga, nagpapasalamat ako dahil hindi niya pinutol ang komunikasyon niya sa akin. Malaking bagay iyon sa akin. Salamat sa blog posts, sa advices, sa bawat pagbabahagi ng bagong buhay mo, sa tiwala, sa pagpapahalaga, sa pagmamahal, at sa bawat hugs na ibinibigay mo sa akin.

Ang tatlong taong pagkakaibigan kasama si GreatWind ay napakaespesyal. Maraming tao ang dumating at umalis sa buhay naming dalawa, pero nananatiling magkaibigan pa rin kaming dalawa, pagkakaibigang tunay at panghabang-buhay. Magkaiba man kami sa ibang bagay, nagkakasundo pa rin naman kami at napupunan ng isa ang pagkukulang ng isa. Muntik ng mawala sa’kin ang taong ‘to na lubos kong ikinabahala. Marami akong dapat ipagpasalamat sa’yo, kaya ang tangi ko na lang masasabi ay salamat bff.

Para naman kay twinSister, daughter’sDad, at talentadongCPA, hindi sapat ang isinusulat ko dito para lubos kong maiparamdam ang sobrang pasasalamat ko sa inyo. Lahat ng plano ko para sa darating na panahon ay para sa inyo. Alam niyong mahal na mahal na mahal ko kayo ng sobra. May tampo man sa puso ko dahil sa pinagdadaanan natin ngayon, alam kong malalampasan natin ‘to. Alam kong magiging masaya rin tayo. Babalik tayo sa dati. I love the three of you, so much.

BrunoMarsism

Nothin’ on you always remind me of him. He asked me if I already heard Bruno Mars’ Just the way you are. I searched for its lyrics and never paid attention to it. Three days ago, some of my friends sang the song in their own version. The song captured my heart. I like it. I simply love it. The lyrics and the arrangement made by them were awesome. Starting that day, the song keeps on playing on my mind, LSS na rin ika nga. Two days ago, Mr.Maurag showcased his talent in a pageant. With a guitar, he sang the new song which mesmerized me. For sure, there were a lot of girls who had a crush on him for what he did. Maurag ka talaga.

broken

Minsan ko nang maisip na tumalon sa isang bangin,
sa isang mataas na bangin.
Muntik na akong tumalon nang pinigilan mo ko at sinagip sa isang kabaliwan.
Nawala sa isip ko ang kabaliwang tumalong muli sa bangin. Pinanghahawakan ang isang pangakong hindi hahayaang maulit muli.

Lumipas ang mga araw, muling bumabalik ang nakalipas.
'Di ko lubos akalaing tatalon ako't kakapit sa isang sanga,
sangang malapit nang maputol, sangang maaaring magbigay daan sa aking kamatayan o isang pagkakataong ipagpatuloy ang buhay.

a realization

Some things may be nothing for us,
yet it could mean the world for others.
Some things may be easy for us,
yet so painful for others.

Forgiveness seems to be hard.
So, make the most care for other people's feelings

because sorry is not always an effective remedy.

(a simple text message from a friend that made me think of what I did.)