unwanted

if this is something real.

wag sanang dumating sa puntong sanay na akong wala ka,
at naturuan mo na akong kalimutan ka.

i may be too madrama here.
pero ito kasi ang nararamdaman ko.
tama ang sabi ng kaibigan ko.
it's really unfair.
iniisip kita ng madalas,
but i'm not sure if i matter to you.
pero ganyan talaga daw yan.

the comment

"i'm your sweetest nightmare."

ang masasabi ko lang.

i'd rather have bad times with you,
than good times with someone else...

 

she says...

nagdadalawang isip ako kung gagawa ako ng post na kagaya nito.
pero naisip ko, isa lang 'to sa mga paraan na alam ko
para mailabas ko kung ano'ng nararamdaman ko.

sabi nga ng isang kaibigan ko,
"...siguraduhon mo muna kung totoo 'yang namamati mo..."
kasi parang kailan lang daw yan.
pero sabi din nya,
"...pero baka iyo na yan si mga denial mo dati, tapos natipon ngonian..."

pero ano nga ba talaga?
kasi kahit ako di ko rin masabi kung totoo
o sadyang namimiss ko lang talaga sya ng sobra.

kahit ano pa man 'tong nararamdaman ko,
gusto ko lang malaman nya 'to...

I never thought that this would happen.
At di ko rin ginusto to.
Nafeel ko na lang talaga.
I felt something before, pero "false alarm" lang pala.
As in wala namang instances before na crush kita or what.
Wala talaga kasi kuya nga ang turing ko sa'yo.
You are a good friend and okay katrabaho.
Hanggang dun na lang yun, ang sabi ko nga.
Naiinis pa nga ako madalas sa'yo kasi lagi mo akong inaaway.
Inaasar mo din ako. Emphasized na masyado mga mali ko pagdating sa'yo.

Nung umalis ka, nalungkot ako syempre.
Wala ng mang-aaway sa'kin.
Wala na rin akong kasamang mag-overnight sa kanila Coach Jec.
Wala na akong kasangga sa pag-organize ng mga office activity.
At yun, namiss nga kita. Namiss ko yung kuya ko.

Lumipas mga araw at buwan.
Nasanay na lang ako, kami, na wala ka.
Pero hinahanap-hanap ka pa rin namin.

There was something before.
Pero pagkamiss nga lang kasi iba ang gusto ko that time.

2013 came.
I still feel the same for the person.
Pero unti-unti, nawawala na yung pagkagusto ko sa kanya.
Pero di pa rin maiwasang ma-admire yung taong yun.

Sobrang namimiss talaga kita, as in.
I even text you kapag miss kita.
Nasanay talaga ako na magulo ang buhay ko kasi andyan ka.
Heheheheh

Masaya akong uuwi ka bago kami pumunta ng Manila.
At least makakasabay ka samin papunta dun.
Pero nalungkot din ako nung nalaman kong nag-resign ka na nga.

Hindi ko alam kung ano'ng nagustohan ko sa'yo.
Di mo naman nameet standards ko.
Di ka naman sweet. Nakakainis ka nga eh.
Pero wala eh. Ganito nararamdaman ko eh.

Ginawa ko 'to kasi gusto ko lang malaman mo.
Yun lang. What happens after?
Siguro mahihiya na akong lumapit sa'yo.
Di na ako sasama sa'yong mag-overnight sa kanila Coach Jec.
Awkward feeling na pag makita ka.
Ewan. Di ko alam. Bahala na.

I keep on thinking kung sasabihin ko ba 'to sa'yo o hindi.
I value the friendship so much.
Yan ang pumipigil sa'king sabihin 'to sa'yo.
Pero gusto ko ring maramdaman yung 
minsan sinubukan kong sabihin kong ano talaga ang nararamdaman ko.

This time,
gusto kong itry kung kaya ko.
If I have the courage to do such.

I wish you all the best.
May you find your heart's deepest desire.
You will always be that person I will always treasure.

I may not make any sense here.
But the bottomline is...

Padangat ta ka na ata.

my guest

He is...
 
a co-volunteer.
an excellent facilitator.
a colleague.
a jolly emcee.
a well-sought kainuman.
a songer, lalo na sa musicbox.
a very good dancer.
an event manager, lalo na kapag mga raket yan.
a Lakers fan.
a better pusoy dos player than me.
a highly recommended IT consultant.
a dependable mentor.
a mean but good friend.
one of the best persons I met.

isa lang naman siyang kaibigan.
kaibigang may espesyal na lugar sa puso ko ♥